STRONA GŁÓWNA

Przemyśl: obchody 14. Ogólnopolskiego 

Dnia Judaizmu

Najbliższy Ogólnopolski Dzień Judaizmu w Kościele Katolickim odbędzie się 15 i 16 stycznia w Przemyślu, a jego gospodarzem będzie abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Złożą się nań wspólne modlitwy chrześcijan i żydów, wystawy, dyskusje i koncerty.

W zaproszeniu metropolita przemyski wyraża ufność, że „ten dzień, który wypełni zgodna i jednogłośna modlitwa, pogłębiona duchową refleksją nad słowem Bożym, zaduma nad historyczną przeszłością, a przede wszystkim szczery i braterski dialog współczesnych Żydów i chrześcijan, stanie się kolejną okazją do lepszego poznania się oraz odkrywania wspólnych tradycji i wspólnej drogi, którą jest codzienne życie wiarą w jednego Boga”.

„Tegoroczne ogólnopolskie obchody Dnia Judaizmu, mają miejsce w Przemyślu, mieście od wieków wielokulturowym, w którym do czasu ostatniej wojny tętniło życie wspólnoty żydowskiej” – czytamy w słowie wydanym z tej okazji przez bp. Mieczysława Cisło, przewodniczącego Komitetu Konferencji Episkopatu Polski ds. Judaizmu. „Ziemia ta jest dalej miejscem żydowskich cmentarzy i materialnych znaków przeszłości żydowskiej wiary i kultury. Tutaj każdego roku do grobu Widzącego w Leżajsku pielgrzymują tysiące chasydów. W zbieranych żydowskich Księgach Pamięci znajdujemy wzruszające świadectwa tej przeszłości” - dodaje biskup.

Mottem styczniowego Dnia Judaizmu są słowa skierowane przez Boga do Abrahama: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jak ci wskażę” (Rdz 22,2).

Przemyskie obchody Dnia Judaizmu rozpoczną się w sobotę 15 stycznia. W Auli Wyższego Seminarium Duchownego wyświetlone zostaną filmy o bł. ks. Emilianie Kowczu, proboszczu z Majdanka oraz o rodzinie Ulmów z Markowej, którzy poświęcili życie, ratując Żydów w czasie II wojny światowej.

W niedzielę 16 stycznia o godz. 16.30 w archikatedrze przemyskiej nastąpi wspólne nabożeństwo słowa Bożego z udziałem m.in. abp. Józefa Michalika i Michaela Schudricha, naczelnego rabina Polski, rabina Warszawy i Łodzi.

Niedzielny ranek wypełni otwarcie wystawy „Żydzi w Przemyślu” w Ratuszu Miejskim oraz wystawy poświęconej osobom ratującym Żydów w katedrze Kościoła greckokatolickiego (godz. 15. 45). W katedrze greckokatolickiej odbędzie się także nabożeństwo ku czci błogosławionego ks. Emiliana Kowcza. O godz. 11.15 Jacek Błoński wygłosi w ratuszu wykład pt. „Sytuacja Żydów w kontekście wielonarodowej wspólnoty Przemyśla”.

O godz. 12.30 przewidziana jest konferencja prasowa w ratuszu z udziałem obu arcybiskupów przemyskich, Józefa Michalika, metropolity przemyskiego obrządku łacińskiego i Jana Martyniaka, metropolity przemysko-warszawskiego Kościoła greckokatolickiego, bp. Mieczysława Cisło, rabina Michaela Schudricha oraz prezydenta Przemyśla Roberta Chomy.

Następnie o godz. 13.15 na przemyskim Kirkucie przy ul. Słowackiego odbędzie się modlitwa za zmarłych.

O godz. 17.30 w auli Wyższego Seminarium Duchownego nastąpi otwarcie wystawy poświęconej rodzinie Józefa i Wiktorii Ulmów z Markowej koło Łańcuta, która w czasie wojny ukrywała członków żydowskich rodzin Szallów i Goldmanów, za co zostali zamordowani 24 marca 1944 r. Ich proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 2003 r.

Następnie w tym samym miejscu odbędzie się panelowa dyskusja, prowadzona przez red. Zbigniewa Nosowskiego, wiceprzewodniczącego Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Wezmą w niej udział: bp Mieczysław Cisło, przewodniczący Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem przy Konferencji Episkopatu Polski, Michael Schudrich, Naczelny Rabin Polski, Piotr Kadlcik, przewodniczący Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce, Boaz Pasch, Naczelny Rabin Krakowa, prof. Jan Grosfeld z UKSW, ks. Stefan Batruch z Kościoła greckokatolickiego, ks. Prof. Stanisław Haręzga, biblista i Rober Choma, prezydent Przemyśla.

Obchody Dnia Judaizmu zakończy uroczysty koncert przemyskiego zespołu „Family Klezmer Band” na Zamku Kazimierzowskim o godz. 20.

Dzień Judaizmu poprzedzi wydanie specjalnego numeru kwartalnika „Przemyski Przegląd Kulturalny”, w całości poświęconego kulturze żydowskiej, wystawy i koncerty w niektórych miastach archidiecezji przemyskiej oraz specjalne katechezy w szkołach poruszające problematykę judaizmu i dialogu między chrześcijaństwem a judaizmem.

Organizatorami XIV Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele Katolickim w Polsce są: metropolita przemyski obrządku łacińskiego abp Józef Michalik, prezydent miasta Przemyśla Robert Choma oraz Komitet ds. Dialogu Religijnego Konferencji Episkopatu Polski.

Dzień Judaizmu w Kościele katolickim jest inicjatywą Konferencji Episkopatu Polski. Został ustanowiony w 1997 r. Po raz pierwszy Dzień Judaizmu obchodzono w 1998 r. Dzień Judaizmu jest czasem refleksji nad słowem Bożym, czasem spotkań i modlitwy. Ten dzień uświadamia wierzącym w Chrystusa judaistyczne korzenie chrześcijaństwa. W ten sposób chrześcijanie mogą jeszcze głębiej odkrywać swoją tożsamość, dostrzegając przede wszystkim to, co ich łączy z wyznawcami judaizmu: wiara w jednego Boga, Biblia, tradycja religijna, Dekalog jako fundament praw moralnych, czy też wezwanie do codziennej modlitwy.
Komitet ds. Dialogu z Judaizmem, powołany w 1996 r., prowadzi dialog z przedstawicielami judaizmu, a jego celem jest upowszechnianie postaw dialogu i życzliwości wobec Żydów w środowiskach chrześcijańskich.

Poprzedni, XIII Dzień Judaizmu odbył się 17 stycznia 2010 r. w Tarnowie.

Komitet Konferencji Episkopatu Polski ds. Judaizmu przygotował specjalne materiały duszpasterskie przed zbliżającym się Dniem Judaizmu. Zawierają one słowo przewodniczącego komitetu, bp. Mieczysława Cisło, teksty liturgiczne oraz homilię na XIV Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce oraz modlitwę Benedykta XVI z Jerozolimy.

Módlmy się za żydów wiarołomnych
aby Bóg i Pan nasz zdarł zasłonę z ich serc,
iżby i oni poznali Jezusa Chrystusa Pana naszego.
Módlmy się: Wszechmocny wiekuisty Boże,
który od miłosierdzia Twego nawet Żydów wiarołomnych nie odrzucił:
wysłuchaj modły nasze za ten lud zaślepiony,
aby wreszcie, poznawszy światło prawdy, którym jest Chrystus,
z ciemności swoich został wybawiony.
Przez Tegoż Chrystusa Pana naszego.
Amen.

Modlitwa o nawrócenie żydów z liturgii Wielkiego Piątku wg mszału św. Piusa V

Strona EKAI informująca o obchodach 14. Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu

Strona Archidiecezji Przemyskiej  informująca o obchodach 14. Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu. 

Zawarto na niej  takie fałsze jak choćby:

"Do spojrzenia wiarą na naszych 'starszych braci w wierze' ........"      

lub  

"Dzień Judaizmu to dla chrześcijan czas odkrywania prawdy, że  kto spotyka Jezusa spotyka judaizm"

Co się stało z Kościołem Katolickim, jego wielowiekową Tradycją i Nauczaniem  w dzisiejszych czasach !!!

********************

Wspólnota modlitwy, lepsze zrozumienie własnej wiary, kultywowanie pamięci o Żydach, którzy stanowili część polskiej historii oraz o Polakach, którzy dochowali im wierności w najtrudniejszych czasach – to najważniejsze owoce, jakie powinny przynieść obchody Dnia Judaizmu – powiedział przewodniczący Episkopatu Polski abp Józef Michalik.
 
W tym roku centralne obchody Dnia Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce rozpoczęły się dziś w Przemyślu.

Metropolita przemyski zwrócił uwagę, że w trakcie obchodów spotkają się przedstawiciele dwóch wspólnot religijnych, ukształtowanych przez Pismo Święte. Chrześcijaństwo kształtują także sakramenty, obecność Chrystusa i Ducha Świętego, ale nie zrozumiemy Nowego Przymierza jeśli nie odczytamy i przyjmiemy z szacunkiem i miłością Starego. – Myślę, że dla nas chrześcijan nie ma innej drogi niż postawa szacunku i miłości do Starego Testamentu i zrozumienie, że kontakty z Żydami są dla nas cenne, gdyż dzięki nim teologia nabiera konkretnego, życiowego rumieńca – stwierdził abp Michalik. – Odnosząc się z szacunkiem do wyznawców judaizmu, czerpiemy z ich mądrości, gdyż Żydzi są narodem pierwszego wybrania Bożego, narodem Księgi i wielkiej mądrości. Każdy wysiłek idący w kierunku wzajemnego zrozumienia jest bardzo cenny.

Dzień Judaizmu będzie koncentrował się głównie na modlitwie – przypomniał przewodniczący Episkopatu. Będzie okazją nie tylko do wymiany zdań, oglądania wystaw czy udziału w spotkaniach i wysłuchania prelekcji, ale będzie modlitwą do Boga, który jest Ojcem Jezusa Chrystusa i naszym Ojcem.

Dni Judaizmu to także odświeżenie pamięci o rodakach pochodzenia żydowskiego, którzy żyli z Polakami na wspólnej ziemi, pomagali sobie wzajemnie i tworzyli kulturę naszych narodów. Wymaga to sprawiedliwość wobec ludzi, którzy tworzyli wspólną historię i dawali piękne świadectwa swojego życia. Trzeba też mieć odwagę pójść dalej drogą współistnienia, szacunku i życzliwości, nie można wypominać sobie wciąż na nowo błędów czy grzechów z przeszłości. Naturalnie, do grzechów trzeba się przyznać. I trzeba powiedzieć, że patrzymy z szacunkiem i współczuciem na to, co się dokonało w czasie II wojny światowej, na tę wielką ofiarę, na którą złożyło się wiele narodów, ale pierwsi i najliczniejsi wśród nich byli Żydzi – przypomniał przewodniczący Episkopatu.

Trzeba być wdzięcznym tym współczesnym Żydom, którzy zdobywają się na znaki czy gesty braterstwa i przyjaźni, wbrew wszystkiemu i wszystkim budują mosty i wytyczają drogi twórczego pokoju, ale także trzeba być im wdzięcznym za to, że pielęgnują kult Szoah – uważa abp Michalik. Jego zdaniem w ten sposób Żydzi przestrzegają wszystkich ludzi i narody, także te najbardziej postępowe i kulturalne, ale niewierzące społeczności, że bez odniesienia do sumienia, do Boga, każdy człowiek i naród są w stanie powtórzyć głupstwa, grzechy i zbrodnie, których byliśmy świadkami w czasie II wojny światowej. Niechęć do chrześcijan, która dziś jest bardzo czytelna też powinna być przestrogą – nie wolno prześladować za przekonania, czy za to, że jest się przedstawicielem innej, nie „mojej” narodowości.

Abp Michalik stwierdził, że obchody Dnia Judaizmu są również okazją do kultywowania pamięci o tych Polakach, którzy w czasie okupacji pomagali swoim współbraciom - Żydom. To ludzie, którzy nie wahali się ryzykować i wznieśli się na szczyty heroizmu i świętości, stali się świadkami prawego sumienia, a niekiedy nawet męczennikami. Wzięli na serio Objawienie Boże, Pismo Święte i żyli nimi, postawili na szalę własne życie i nie odmówili pomocy bliźniemu. Zapomnieć o nich byłoby nieuczciwością wobec naszej wspólnej historii i kultury. Trzeba pamiętać o tym dobru i stawiać innym za wzór tych ludzi, zachęcać do ich naśladowania. Mówić, że warto być dobrym, bo dobro nigdy nie będzie zapomniane.

Metropolita przemyski zwrócił uwagę, że właśnie najlepsi, najdojrzalsi chrześcijanie reagują na zło i cierpienie i dlatego pomagali prześladowanym Żydom. A dojrzali chrześcijanie to tacy, którzy mają mocny fundament człowieczeństwa. Biorą na serio i do końca naukę Chrystusa i oddają życie za bliźnich.

Przewodniczący Episkopatu stwierdził, że jego diecezjanie pozytywnie odnoszą się do organizacji obchodów Dnia Judaizmu. – W ogóle nie dostrzegam wśród nich negatywnego nastawienia do Żydów, antysemityzmu. Tego typu inicjatywy prowokują natomiast grupy poranionych ludzi, którzy demonstrują swoją niechęć. Uwidacznia się to w internecie. Gdy odbywa się Dzień Judaizmu czy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, odnoszą się do tych inicjatyw skrajnie krytycznie. Uważają się przy tym za jedynych interpretatorów Ewangelii i w swym zaślepieniu podtrzymują pogańską tezę, że zgoda i pokój, porozumienie, dialog, wspólna modlitwa ludzi wierzących w Tego samego Boga jest odwróceniem się od Ewangelii, od nauki Kościoła.

 – Jest to grupa, powielająca ciągle ten sam tekst, ale nie wolno się wycofać w obliczu garstki ludzi zamkniętych przez niewiedzę , a może nawet przez nienawiść do drugiego. Jest to grupa więcej niż marginalna, a nie główny nurt polskiego Kościoła. Nie powinniśmy się nimi zniechęcać, ale uznać, że jest to motyw dla nas abyśmy kontynuowali wspólną drogę – podkreślił abp Michalik.

Na koniec przewodniczący Episkopatu zachęcił, aby w każdym chrześcijańskim domu w dniu obchodów Dnia Judaizmu został odczytany fragment Starego Testamentu i Ewangelii i żeby w poczuciu jedności z Ludem Obietnicy wierni dali wyraz jedności w modlitwie z tymi, od których przyjęliśmy Stary Testament i Jezusa Zbawiciela. – Żebyśmy się pomodlili do Boga, który jest naszym wspólnym Ojcem – podkreślił abp Michalik.

Pozwolę sobie na próbę wytknięcia niektórych manipulacji i kłamstw narzucających się podczas czytania relacji z wystąpienia abp Michalika na Ogólnopolskim Dniu Judaizmu.
Na rozgrzewkę zwracam uwagę, że tegoroczny „Dzień” Judaizmu obchodzony był przez dni… dwa (15 i 16 stycznia).
 
Pierwsze, generalne zastrzeżenie dotyczy samego pojęcia „Żydów” (w tekście relacji pisanego wielką literą, w przeciwieństwie do „chrześcijan”). Cóż to pojęcie w ustach Jego Ekscelencji Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski oznacza? O jakich Żydów chodzi, gdy przecież jest tyle grup, środowisk, organizacji, sekt, odłamów? Cóż to za żydowskie, cytuję: wspólnoty religijne [...] ukształtowane przez Pismo Święte?
Oczywiście zwrot ten okazuje się dobrze przemyślany, gdy się w niego wgłębić. Ale obawiam się, że przeciętny nadwiślański genetyczny antysemita ani się domyśli, że Jego Ekscelencja z wyrafinowaną subtelnością puszcza w ten sposób perskie oko. Mianowicie do faktu, że współczesny judaizm wykształcił się w dużej mierze jako reakcja, opozycja wobec chrześcijaństwa.
Czyli rzeczywiście, w tym sensie Pismo Święte (z Ewangeliami włącznie) jakoś tam ukształtowało również żydowskie wspólnoty religijne.

(Uzupełnienie: z treści samego przemówienia wynika, że Jego Ekscelencja wykoncypował sobie jakichś idealnych Żydów i to do nich odnosi swój adres. Przy czym dostojny mówca zauważa, że bywają i tacy, którzy podszywają się pod zaszczytne, wielkie imię Żyda. Po czym kontynuuje: tak jak i wielu podszywa się pod zaszczytne imię katolika, chrześcijanina. Znowu porozumiewawcze mrugnięcie?)

Mówi też Ekscelencja o lepszym zrozumieniu własnej wiary. Na jakiej zasadzie – pojąć trudno. Znowu wpieranie katolikom, że Żydzi to „starsi bracia”, w których buty weszli? Bo chyba nie jest to wyzłośliwianie się nad tymi prawowiernymi Żydami, których religijność wymaga przeklinania Jezusa, Maryi i mijanych kościołów. Którzy zatem, poznając chrześcijaństwo, lepiej rozumieją własną wiarę.

Dalej Jego Ekscelencja (a przynajmniej autor relacji) wije się jak piskorz, by prześlizgując się nad Trójcą i sakramentami dojść do jedności modlitwy. Niechby i modlitwy jedność, ale czy do tego samego Boga? Krwiożerczy, plemienny Jahwe albo kabalistyczne Sefiroty – i wcielony Bóg-Miłość? Podejrzewam, że niejeden teolog tu się za głowę złapie. Szczególnie teolog taki nie za bardzo „do przodu”, niezbyt „posoborowy”. Zresztą Jego Ekscelencja i tego jest świadomy, bo podkreśla, że dzięki nim [Żydom] teologia nabiera konkretnego, życiowego rumieńca. Oj, nabiera. Jeszcze jak! Aż się robi pusto w kościołach.

Trzeba też mieć odwagę pójść dalej drogą współistnienia, szacunku i życzliwości. Zatem jeszcze za mało nam się dostało od „strasznych braci”? Bo jakoś nie wygląda na to, by oni – poza chlubnymi wyjątkami – na tej drodze ruszyli z miejsca choćby o piędź. Szczególnie, że zdaniem Jego Ekscelencji wśród ofiar II wojny światowej pierwsi i najliczniejsi byli Żydzi. I tu (warto docenić kunszt Jego Ekscelencji!) abp Michalik doprecyzowuje: trzeba być wdzięcznym tym współczesnym Żydom, którzy zdobywają się na znaki czy gesty braterstwa i przyjaźni, wbrew wszystkiemu i wszystkim budują mosty. Reasumując: my winniśmy jeszcze większy szacunek i życzliwość, a w nagrodę możemy być… wdzięczni. Ba! Gdybyśmy byli najdojrzalszymi chrześcijanami [...] mającymi mocny fundament człowieczeństwa, moglibyśmy nawet wznieść się na szczyty heroizmu i świętości i pomagać Żydom aż po postawienie na szali własnego życia.
Zresztą co do tych budujących mosty i wytyczających drogi twórczego pokoju to też nie bardzo wiadomo, czy chodzi o „twórczy pokój” w Izraelu, czy ogólniej – o ład światowy?
Tak czy tak, trzeba być im wdzięcznym.

Są też w wystąpieniu fragmenty bardziej świeckie – o współtworzeniu kultury i historii. Jak to wyglądało i jak wygląda, podpowie wyssany z mlekiem matki, polski antysemityzm. W omawianej relacji nakłanianie do przyznania się do grzechów dyskretnie acz znacząco sąsiaduje ze wspomnieniem o patrzeniu z szacunkiem i współczuciem na to, co się dokonało w czasie II wojny światowej. Przy czym nie chodzi o daninę polskiej krwi, ale o tę wielką ofiarę [w której] pierwsi i najliczniejsi [...] byli Żydzi.

Świeżą myślą (a wydawałoby się, że tu nic nowego już się powiedzieć nie da) jest, że poprzez kult Shoah [...] Żydzi przestrzegają wszystkich ludzi i narody, także te najbardziej postępowe i kulturalne, [...] że bez odniesienia do sumienia, do Boga, każdy człowiek i naród są w stanie powtórzyć głupstwa, grzechy i zbrodnie, których byliśmy świadkami w czasie II wojny światowej.
No dobrze, kultywują, przestrzegają, pouczają, nawet każą sobie płacić – ale o którego Boga chodzi? Żydowskiego czy chrześcijańskiego? A może żydowskiego dla Żydów, a chrześcijańskiego dla chrześcijan?.. Jego Ekscelencję prosimy: jaśniej!
A póki co, z ulgą przyjmujemy, że dzięki pielęgnującym kult Shoah Żydom (i światłym przedstawicielom hierarchii) powtórzenie głupstw, grzechów i zbrodni nie grozi. Radujmy się!

Porcji rozkoszy dla uważnego czytelnika dostarcza stwierdzenie, że niechęć do chrześcijan, która dziś jest bardzo czytelna też powinna być przestrogą – nie wolno prześladować za przekonania, czy za to, że jest się przedstawicielem innej, nie „mojej” narodowości. Jak to brzmi! A przecież gdyby Jego Ekscelencja nie był na początku określił, że chodzi o chrześcijan – brr!.. Cóż to by wyszła za antysyjonistyczna gafa!

W ogóle nie dostrzegam wśród nich [moich diecezjan] negatywnego nastawienia do Żydów, antysemityzmu. No, no, czy tu się aby Ekscelencja nie zapędził, w tej reklamie swojej diecezji? Jakże tak – nie ma antysemityzmu? Na szczęście zaraz jesteśmy z powrotem „na kursie i ścieżce”, wypominając internetowe grupy poranionych ludzi [...] zamkniętych przez niewiedzę, a może nawet przez nienawiść.
Na szczęście to nie główny nurt polskiego Kościoła. Czy tu przypadkiem nie nastąpiło znowu porozumiewawcze „łyp”?

Po czym Jego Ekscelencja apeluje o odczytanie w każdym chrześcijańskim domu w dniu obchodów Dnia Judaizmu [...] fragmentu Starego Testamentu i Ewangelii. Sięgnąć do Pisma Świętego zawsze warto, ale co to ma wspólnego z judaizmem? Przede wszystkim stereotyp, jakoby wspólny i najbardziej znaczący dla judaizmu był „nasz” Stary Testament. A Talmud? A ustne tradycje? Pomijając nawet diametralnie inne, ekskluzywistyczne odczytywanie Pięcioksięgu.
Psst… Po co w głowach mieszać…
Nie jest to zresztą jedyne miejsce w relacji, w którym sugeruje się analogiczne dla obu religii znaczenie Pięcioksięgu (Tory) i nazywa go z uporem „Starym Testamentem”.

Na zakończenie warto przytoczyć charakterystyczny w stylu fragment wypowiedzi Naczelnego Rabina Polski, Michaela Schudricha: Kiedyś my mieliśmy taki czas cierpienia, a dzisiaj mamy dobrze. Dlatego mamy wyjątkowy obowiązek dzisiaj, kiedy nasi bracia chrześcijanie mają trudności, mówić głośno przeciwko zdarzeniom, które miały miejsce niedawno.

Oczywiście, można próbować rozumieć to wszystko „bezkonfliktowo”. Albo nawet wziąć i na wszelki wypadek w ogóle nie rozumieć.


Pozdrawiam,
Mufti Turbanator
(zamknięty przez niewiedzę, a może nawet przez nienawiść) 

 ********************